Offtop (nie)kontrolowany

Miyu

Ja zawsze jestem nierzucająca się w oczy (no może z charakteru, bo z wyglądu się wyróżniam), zawsze spokojna i opanowana z dystansem do wszystkiego i wszystkich (chyba, że ktoś zna mnie bliżej). Staram się być sympatyczna dla wszystkich (staram się)
Mia, nienawidzę tego uczucia, być wykluczaną, lub zapomnianą przez "przypadek" *krzywy uśmiech*
Na Twoim miejscu, to ja nie wiem czy bym wytrzymała te 2 miesiące jeszcze. A przynajmniej dogadała się a nauczycielami, żeby pozaliczać najszybciej jak mogę materiał, pod jakimś pretekstem. Lub wyjawieniem prawdy, podkreślając, że decyzję już podjęłaś.
Poczekaj te 2 miesiące i się przepisz, świat się nie zawali, a gorzej trafić nie możesz jak napisała Kazuś. To jest najlepsze wyjście z sytuacji.

Falka

Ja na przyjaciółkę bym nie liczyła. Bo jak Ci wbije nóż w plecy bardziej boli, niż wszystkie obelgi nieprzyjaciół.
Jestem w trzeciej gimnazjalnej, jakoś to przez dwa lata leciało, aż do pewnego momentu. Widocznie zrobiłam coś nie tak i znajoma poczuła się tym faktem bardzo dotknięta. Tak dotknięta, że od początku roku mam z nią jazdę jak na kolejce górskiej. Jeszcze jakby tego było mało, pokłóciłam się z najlepszym kolegą, a ona go przekabaciła na "Ciemną Stronę". Tak samo jak moje dwie "przyjaciółki", chociaż tym nic nie zrobiłam. Ale jakoś mnie to nie rusza. Byłam na początku wściekła, bo "przyjaciółki" do niej dołączyły, ale teraz mnie nic nie rusza, nawet to mięso, co je we mnie rzuca.

Krzysiek

A ja moją klasę prawie całą wymordowałbym, bez skrupułów, dla dobra ludzkości, takich debili nigdzie nie ma jacy są u mnie w klasie. Mówią, że jestem głupi, bo nie chodzę z nimi na wagary(uważają to za obowiązek). Uważają, że skoro, oni nie mogą mieś świadectwa z paskiem, to ja też nie powinienem go mieć. A poza tym są debilami do potęgi nieskończonej. Jak nie poszedłem z nimi na wagary to zrobili naszej wychowawczyni awanturę, że się z nimi nie solidaryzuję. Uważają, że muszę równać w dół do ich poziomu (zero absolutne).

Ktosza

Aj. Współczuję. Właściwie większości osób, które teraz piszą w tym temacie.
Ja w podstawówce i gimnazjum miałam taką samą klasę. Nie przepadałam za nią, ale miałam tam przyjaciółki i koleżanki, z którymi się dogadywałam, a reszta nie musiała mnie zazwyczaj obchodzić.
Teraz, w liceum, mam naprawdę świetną klasę :)

Krzysiek

A ja kolegów mam głównie w Łańcucie, gdzie mieszkają moi dziadkowie, tylko tam dobrze się czuję wśród ludzi (Może dlatego, że nie mieszkają w głównie blokach) tam po prostu ludzie są inni.

Gumi

Mia, widziałam osoby wykluczane, prześladowane. To nie tak, że chcę kogoś bronić, ale tacy ludzie biorą wszystko za bardzo do siebie. Wypisują się do innych szkół, a w innych jest to samo. Wracają do domu, myślą, analizują, zastanawiają się co zrobili źle. Ich prześladowcy, oni w... w nosie mają co powiedzieli. Dla nich nie jest to coś strasznego. U nich w domu tak się rozmawia. A i jeszcze - przecież w przyszłości będziesz się spotykała z takimi ludzmi, nie uciekniesz od nich. Ja radzę nie zmieniać szkoły i nie płakać. Nawet klasy nie zmieniać. Mniej mówić - twoi prześladowcy to też ludzie i to czasem inteligentni - trzeba nauczyć się ich słuchać. Powtarzam - dla nich to normalne, oni nie widzą w tym nic złego.

Catherine

No teraz tu poleca moje żale:

Cóż, osoby które były prześladowane (a do takich i ja należę) robią właśnie tak, jak to opisałaś Gumi. Analizują, męczą się z tym.
Ja zawsze byłam wyrzutkiem, właściwie nie wiem dlaczego. Zdziwaczałam dopiero około końca podstawówki (tnę się-otwarcie się do tego przyznaję, cierpię na niezdrową fascynację śmiercią etc., ale jestem niegroźna). Nabawiłam się przez moich rówieśników nerwicy- miewam mocne napady duszności.

Teraz chodzę do klasy z chłopakiem, który najbardziej mnie skrzywdził. Do szkoły chodzi wielu ludzi którzy mnie prześladowali. Udają, że mnie lubią, a to jest ohydne, bo przecież znam ich i wiem, jakie teksty już zaczęli "rzucać po bokach".
Może to wygląda jak użalanie się nad sobą, ale wcale nie uważam, że mam najgorzej.

Musiałam to w końcu wyrzucić. Na internetowym forum jest mi łatwiej.

Na miejscu Mii uciekłabym jak najdalej. Mnie nie dali takiej szansy i wciąż się męczę.

Czarna Kijana

Ja właściwie też tak trochę odstaje od reszty. Jestem inna, trochę dziwaczna. Ale są ludzie którzy mnie lubią, mam prawdziwą przyjaciółkę i naprawdę fajne koleżanki w klasie, sympatycznego chłopaka i jest OK.
Nie tnę się nie mam myśli samobójczych. Raczej nie mam problemów. A za dziwną uważają mnie dlatego, że od wyjścia gdzieś wolę czasem zostać w domu i poczytać, a kiedy jestem w szkole, to faktycznie próbuję się czegoś nauczyć. Jeśli to faktycznie odbiega od normy, to ja lubię być dziwna :).

Averia

Ptaszniczka

Av, zlituj się, wyrzuTkiem!

Ja nie będę tu nikogo do niczego przekonywać. Mio, próbowałaś rozmawiać z wychowawcą czy pedagogiem o tym, że czujesz się odrzucona przez klasę? Jeśli mimo wszystko lubisz swoją szkołę, zrób to jak najszybciej. Jeśli nie, no to sprawa jest jasna, nic właściwie cię w niej nie trzyma.

Mia

Falka

Móminie, wychowawca i pedagogowie czasem nic nie pomogą. Trzeba trafić na naprawdę świetnych ludzi, żeby móc z czymś takim do nich pójść. Z opowieści koleżanek z innych klas dowiedziałam się, ze w mojej szkole jest tylko jedna taka wychowawczyni (nie licząc mojej byłej, która odeszła na urlop macierzyński). Ale tam klasa jest zżyta, nie ma poważnych zgrzytów, panuje rodzinna atmosfera i solidarność.

Kazuś

Ja w ostatniej klasie gimnazjum miałam duży zatarg z klasą. Też byłam odrzucona i było mi ciężko, ale nie uważam, by Gumi miała rację. Byłam wyrzutkiem mimo tego, że przez wcześniejsze dwa lata byłam bardzo lubiana. W liceum jestem trzeci rok przewodniczącą. Oczywiście w pokłócenie się z klasą miałam swój niewielki wkład, lecz to co oni mi zrobili nie było we mnie. Było w nich. Ja siebie nie wyzywałam przy nauczycielach. Ja nie rozsiewałam plotek, że nie ma mnie z powodu ciąży, gdy miałam wrzody.
Chłopak z mojej klasy też obrywał niezasłużenie. Owszem jest trochę wolno kojarzący, ale to nie jego wina. To jak go tępili to nie był wytwór jego wyobraźni.
Są grupy, w których kilka osób musi znaleźć sobie czarną owcę, na której wyładuje frustrację. Mi się dostało, bo chodziłam z chłopakiem, którego jedna z dziewczyn nie lubiła i zaczęła podburzać klasę przeciwko mnie...

Catherine

Ludzie mają różne powody, żeby się znęcać nad innymi. Przeważnie są głupie. Bardzo błahe i głupie, albo ich właściwie nie ma.

A ja w ogóle nie mam przyjaciół XD tyle, że teraz to już w sumie moja decyzja.

Ingrid

Ja w gimnazjum mam jedną przyjaciółkę, z którą rozumiemy się bez słów i kolegę, z którym uwielbiam się przkomarzać. Większość dziewczyn to pokemony, które myślą, że ich nie lubię tylko dlatego, że na informatyce oglądają sŁitaśne zdjęcia na NK. A to nieprawda. Są bardzo miłymi osobami. Ostanio byłam tolerancyjna, co nie zdarza mi się często i pozwoliłam mojej koleżance powiesić zdjęcie jakiegoś (nie wiem dokładnie którego) Jonasa na drzwiach naszej szafki (po wewnętrznej stronie).
Reszta klasy to dziewczyny, które nie lubiły mnie w podstawówce, a teraz udają, że mnie nie znają. Powiedzmy tak: Wilk syty i owca cała.
Poza tym chłopaki mnie lubią. Czasem podchodzą pogadać. Nie czują się lepsi od nas. Można normalnie porozmawiać, pośmiać się, etc.

Miyu

Nade mną się pastwiła koleżanka, ale z podwórka, byłam zawsze kozłem ofiarnym. To było głupie, bo ja ciągle "wracałam" do towarzystwa. Teraz w życiu bym na takie coś nie pozwoliła. Zresztą najwięcej zrzucam na swoją nadwrażliwość, niż na tych co mnie dręczyli. Teraz przestałam rozmyślać, analizować. Jestem sobą i jednocześnie jestem ostrożna w kontaktach z ludźmi. Zresztą takich spraw nie zapominam, tuż przed moim wyjazdem zmarł ojciec koleżanki, która się znęcała nade mną, wykręciłam się od pogrzebu. Nic by mnie nie zmusiło, żeby tam iść.

Za to mam jedną przyjaciółkę- Fynn, na dobre i złe. Sześć lat w jednej klasie, w liceum nasze drogi się rozeszły, przyjaźń była wystawiana na ciężkie próby. Mimo, że jesteśmy przeciwieństwami. Zaczynając od ubioru, przez charakter, po sposób bycia, a kończąc na zainteresowaniach. Do tej pory zadajemy sobie obie pytanie, jak to możliwe, że się przyjaźnimy. To Fynn mi pomogła, broniła mnie w klasie powoli wyciągała ze mnie pewność siebie i pomagała mi w krytycznych sytuacjach. Szczerze pisząc nie wiem jaka bym była dziś, gdyby nie ona.

Druga moja przyjaciółka- Piyoko, to całkowicie inny przypadek. Na podwórku należała do tych nieszczęsnych dręczycieli i "starszych" z podwórka. Z biegiem czasu, zbliżałyśmy się do siebie, wszyscy inni się wykruszali, aż w końcu na całą naszą ulicę zostałyśmy tylko my dwie. Spędzałyśmy z sobą sporo czasu, nie tak jak z Fynn, która przeprowadziła się na drugi koniec miasta.

Jak na razie w życiu dla mnie ma największą wartość przyjaźń. Na wykluczanie z grupy nadal jestem bardzo uczulona i na krzywdę innych. Kiedy mogę staję w obronie "tych" nielubianych.

Ptaszniczka

Gdy miałam sześć lat, przyjaźniłam się z typową dręczycielką; przyznam szczerze, że Averii nieźle się od nas obrywało. Wytrzymałam z tą dziewczyna trzy lata, mimo że kiedy tylko ja zdenerwowałam, biła mnie, kopała, wyzywała i niszczyła mi reputację. Tak było do trzeciej klasy, kiedy znalazła sobie nową "przyjaciołkę", a ja zżyłam się z Av. D. znosiła tę dziewczynę do drugiego półrocza pierwszej gimnazjum, teraz ich drogi się rozeszły, poprzesiadały się do innych dziewczyn na lekcjach...

Ingrid

Ach, to siedzienie razem w ławkach. Na polskim były niezłe roszady. Kiedy to dwie dziewczyny, które w podstawówce niezbyt się lubiły, usiadły razem, a po dwóch tygodniach zaczęły szukać kogoś, kto by się zamienił. No i ja - jeśli nie ma ochotników dłużej niż dziesięć sekund i nastaje napięta cisza, możecie być pewni, że się zgłoszę - się zamieniłam. Nie powiem, żeby było mi źle. Teraz siedzę sobie przy oknie, podglądam nauczycieli zajeżdżających na parking i spokojnie rysuję komiksy i inne badziewia.

Mia

Ach! Coś mnie dziś trafiło, i zamiast być smutną - jestem wściekła. Rezygnuję ze starania się o ich sympatię. Ciekawe jak to wyjdzie jutro w prakyce - ostatecznie przez trzy dni nie było mnie w szkole.

A tak nawiasem mówiąc, czy ktoś z Was był u psychologa? Z tego co wiem, mama Kazusia nią jest. Tak się składa, że w niedalekiej przyszłości się wybieram. Jutro mam ustalać termin.

Bo może to dziwne, ale wolę wyżalać się osobom obcym lub takim, których nie znam "z reala". Mam odczucie, że wtedy mogę liczyć na obiektywizm. I nie martwię się, że ten ktoś wykorzysta "zdobyte informacje" przeciwko mnie. Jest oczywiście kilka osób odbiegających od tej reguły.

Gumi

Mia, tak trzymać. I lepiej z nimi nie dyskutować. Nigdy nie dyskutuj z idiotą - najpierw sprowadzi Cię do swojego poziomu, a potem pokona doświadczeniem. Ktoś mądry kiedyś to powiedział i miał rację. Zrób minę typu - żal.pl i pokaż gdzie ich masz. A masz ich gdzie? W du...ekhm, znaczy się w nosie.

A tak ogólnie. Zauważyłam, że bardzo dużo osób z antsweet ma lub miało problemy z nieakceptacją. Dlaczego? Nie są to przecież osoby głupie. Czytelnicy. Młodzi pisarze, poeci, malarze, wrażliwi, często marzyciele. Wydaje mi się, że po prostu jest w tych osobach coś, czego nie da się zrozumieć. To denerwuje rówieśników. Ale może kiedyś, w wywiadach aktorka Mómin, malarka Skrzydlata czy ktoś inny wspomni coś o forum antsweet.

Mia

Może to właśnie inteligencja jest tą denerwującą cechą? W mojej klasie wszystkie dziewczyny (no, poza tymi wyjątkami o których już zdaje się wspomniałam) piszą trawką, rozmawiają tylko o innych ludziach (w tym w znacznej części o chłopakach), malują się i ubierają tak, że często zwraca im uwagę - delikatnie mówiąc - wychowawczyni. JEDNA dziewczyna oprócz mnie lubi czytać książki, ale tylko takie "dLa N@100lAtEk". W zasadzie chodzę do klasy przesiąkniętej sweetem.

Aha, no i wszystkie są dobre z WFu. Ja jestem wybierana do drużyny jako przedostatnia.

Falka

To jest jeden z dwóch powodów, dla których mogłabym być facetem. Oni mają zawsze dobre kontakty, przynajmniej tacy są chłopacy, których znam i wśród których się obracam. Rzadko kiedy jest ktoś "wykluczany" z grupy, czy też wyśmiewany. Są trochę specyficzni, ale jak przestaną się wygłupiać można z nimi normalnie porozmawiać.

Mio, nie martw się. Ani tym, że jesteś wybierana prawie na końcu, ani tym, że kilka osób wbija Ci w plecy szpilki z jadem i obelgami. Rób co masz robić.

Raven

Skrzydlata

Ja natomiast najczęściej kogoś bronię. Zwłaszcza kolegę, D. Widząc brak słuszności sprawy, postarałam się z awantury całkowicie wykluczyć całą głupią klasę, która ani nic sensownego do powiedzenia nia miała - a tym bardziej mogła tylko zaszkodzić. Poszło o to, że z jakiegoś powodu naszą nauczycielkę od chemii bardzo drażni sama obecność Daniela. Jako jedyny dostaje jedynki za samo podejście do tablicy, raz nawet wstawiła mu jedynkę z pracy domowej, którą miał, stwierdzając, że jest za krótka, a przy tym ignorując te osoby, które pracy domowej nie miały wogóle. W końcu, stwierdzając, że i tak nic z niego nie będzie, odmówiła uczenia go. Klasa od razu zaczęła wymieniać wszystkie wady pani od chemii, co raczej nie było wskazane.

Pamiętam, jak w zeszłym roku większość klasy dokuczała Krzyśkowi, że jest patykowaty i niesamowicie wysoki, przy tym naśmiewając się z jego rzekomej orientacji homoseksualnej, jak sobie ubzdurały dwa sweety. Wtedy też jasno powiedziałam kilku osobom, co myślę o takim zachowaniu, dręczenie w końcu 'wycichło'.

Ja sama, w podstawówce, byłam poniżana przez kolegów i koleżanki, większość uważała, że dokuczanie osobie niedosłyszącej, to świetna zabawa. Dziewczyny w klasie były bardzo mściwe. To mi pocięły nożykiem moją nowiutką kurtkę, a to, po basenie, musiałam wracać w lepkich od mydła w płynie kozakach, miałam posklejane gumą du żucia włosy. Dostałam adidasem w twarz, ściągały pracę domową, potem to ja dostawałam jedynki za rzekome ściąganie. Tradycyjnie sypały mi śnieg za kołnierz, wodę w środku zimy, popisane zeszyty, plotki. Wysyłanie w moim imieniu do chłopaków z klasy liścików z napisem "zgwałć mnie", a potem siłą wepchnęły mnie do pani pedagog na rozmowę, wcześniej opowiadając wszystkim naokoło, jakie to one są zgorszone moim zachowaniem, że jestem dwunastoletnią dziwką. I tak dalej. Wesołego życia raczej nie miałam.

Nizilka

Ja w podstawówce nie miałam poblemów, byliśmy dość zżytą klasą i pomagaliśmy sobie nawzajem.Przyzwyczajaliśmy się do swoich dziwactw. Mieliśmy też świetną wychowawczynię - ona nam pomagała we wszystkich sprawach.
W gimnazjum na początku byłam trochę odrzucana (bo czytam książki i lubię inną muzykę) ale już wszyscy mnie akceptują. No, oprócz takich dwóch dziewczyn...
ale one się tylko podśmiewują("Ona nie czyta bravo i nie zna się na modzie,haha").
Mam je w nosie i tak nie mogą mi nic zrobić. Nie jestem wrażliwa na takie docinki, uodporniłam się.

Cobitorre

O, a mnie ludzie akceptują.
Zwlaszcza podczas wszelkich klasówek ^^.

Na wf-ie zwykle mnie wybierali jako ostatnią, teraz jestem wybierana gdzieś w połowie. Nie wiem, czy to ja się poprawiłam, czy inni grają gorzej.
A skoro już mowa o w-fie... Sweety z mojej klasy zwykle zgłaszają brak stroju (jeden od razu) lub niedyspozycję. Czy to zbieg okliczności, ze prawie zawsze grupowo? ;)

Krzysiek

U mnie z klasówkami jest tak samo, wtedy wszyscy chcą być jak najbliżej mnie...

Mia

Ingrid

Lisa

Mnie zwykle zwykle wybierają na początku bądź w środku, choć gram... erm... fatalnie.

	Forum www.antsweet.fora.pl Strona Główna :: Offtopic	Wszystkie czasy w strefie EET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... 19, 20, 21 ... 101, 102, 103 Następny
Strona 20 z 103