Duchy

Furia

Agnieszko, krzywa dzwonowa.
Idi, długie posty są fajne, wolę czytać rozbudowane wypowiedzi niż jednozdaniowe, które nic nie wnoszą.
Jak dla mnie, to wyjaśnianie wszystkiego ingerencjami domniemanych duchów, jest właśnie "wymyślaniem na siłę" i zacieśnianiem sobie poglądów. "Nie wiem co to jest więc to na pewno duch, po co się wysilać intelektualnie i wymyślać inne teorie." Inną sprawą jest różnica wrażliwości. Wrażliwi ludzie, są bardziej wyczuleni na takie postrzeganie, bardziej "czują".
Komputer mógł się włączyć z bardzo prostego powodu - wystarczyła przerwa w dostawie prądu. W nocy, kiedy wszystko jest powyłączane, po prostu nie wiemy kiedy prąd jest, a kiedy go nie ma. Ciesz się, ze Ci się telewizor nie włączył.
EDIT:
Zapomniałabym. Wizja "normalności" występowania duchów wcale mi się nie podoba. Wolałabym sobie nie wyobrażać, że są ze mną kiedy się kąpię, wykonuję poranne czynności czy jestem w gabinecie lekarza. Fuj! Dajcie nam trochę intymności! Jak sobie pomyślę, że ktoś może mi czytać za plecami to, co teraz piszę, to się wkurzam :D

Idi

Oj nie, źle zrozumiałyście - ja wiem, ze tamten post był pogmatwany, ale naprawdę nigdzie w nim nie twierdziłam, że to duch włączył mi komputer! ;p Że sie zacytuję:

Kazuś

Odświeżę temat, bo czemu nie, tym bardziej, że z okazji 1 listopada została wyciągnięta ciekawa historia rodzinna. Jak już nie raz pisałam rodzina fascynuje się genealogią i opowiastki rodzinne są spisywane i przekazywane kolejnym pokoleniom.
Mój prapradziadek był osobą nieprzyjemną, bardzo kłótliwą, konfliktową, dokuczał wszystkim. Zmarł, jak to się każdemu w końcu zdarza. Normalnie, ze starości.
Jakiś czas po tym przyśnił się dwojgu swoich dzieci krzyczą na nie, że oni śpią, a jemu spokój wieczny zakłócają. Dodatkowo jego córka poczuła uderzenie. Dodam, że wspomniane jego dzieci (mój pradziadek i jego siostra) nie mieszkali razem. Spotkali się w brami cmentarza, zdziwieni. Gdy doszli do grobu swojego ojca, okazało się, że grabarze kopiący grób obok wrzucili ziemię właśnie na grób prapradziadka.
Duchy? Przeczucie? Wizja? Nie mam pojęcia. Z drugiej strony może pochodzę z rodu jasnowidzów? (Oczywiście piszę to trochę żartem.) W rodzinie mojego dziadka bardzo dużo jest historii o tego typu wiadomościach od zmarłych. Folklor rodzinny czy wewnętrzne oko?

Szapi

Trudno powiedzieć, naprawdę trudno. Dużo zależy od naszej wiary, dużo od wmawiania sobie czegoś, ale myślę, że nie tylko.
Ogólnie ja tu podejdę do tematu bardziej poważnie, nie chodzi mi tu o demony pod łóżkiem, czy coś w tym rodzaju.
Ja sama słyszałam kilka historii o duchach, opiekunach itp., jednak mnie samej nigdy to bezpośrednio nie dotyczyło. Dziadkowie mojej przyjaciółki, którzy byli z nią dość mocno związani, niejednokrotnie "robili jej różne akcje, dając znać o swojej obeności". Piszę w cudzysłowie, bo żadnego przykładu nie jestem w stanie teraz przytoczyć, dość, że dziewczyna chodziła chwilami naprawdę roztrojona ze zdenerwowania. W końcu "modliła się" (tu też cudzysłów, bo nie do boga, tylko właśnie do tych zmarłych dziadków) żeby zostawili ją w spokoju, jeśli to oni, że ona nie rozumie, że jeśli czegoś im brakuje, to muszą jej to inaczej pokazać, że jeśli to mają być po prostu znaki, że o niej pamiętają, to ona nie chce, że się boi, prosiła, żeby jej nie straszyli. Wszystko ustało, poważnie. Druga sytuacja, którą słyszałam kiedy miałam kilka lat, ale całkiem nieźle ją pamiętam. Dyrektorka przedszkola wracała skądś z mężem, była noc. Nagle zobaczyli coś jakby dym, zjawę, wyraźnie coś białego, ale bez konkretnego kształtu, po chwili znikło. Zatrzymali się, wysiedli. Całe szczęście, bo co się okazało? Kilka metrów dalej środkiem ulicy raczkowało małe dziecko, które wydostało się z samochodu, który miał wypadek kilkanaście metrów dalej. Cudem tego dziecka nie przejechali.
To historie innych ludzi, ale opowiadane z takim zaangażowaniem, że nie umiem ocenić, ile w tym prawdy. Widać w każdym razie, że te osoby gorąco w to wierzyły.
A teraz historia o mnie, mniej spektakularna.
Od zeszłego roku jakby zdałam sobie sprawę, że odczuwam większą więź z moją zmarłą siostrą, od której śmierci zależało bezpośrednio moje własne istnienie. Ogólnie mało kto o tym wie, ale myślę, że Wam mogę o tym powiedzieć. Tylko, że u mnie nie ma niestety tego wewnętrznego porozumienia z duchem, chociaż bardzo bym tego chciała. Przychodzę na jej grób, kiedy mam jakiś problem i rozmawiam sama ze sobą - patrząc na problem z jednocześnie dwóch stron. To mnie po prostu uspokaja, daje się spokojnie zastanowić, wycisza mnie i daje mi taką wewnętrzną siłę, nawet jeśli zdaję sobie sprawę, że to dzieje się tylko w mojej głowie - ja mam możliwość rozmowy z kimś tak strasznie bliskim, który umie mi pomóc, inni nie mogą.
Może to głupie, ale kojarzy mi się z tym wszystkim jeden cytat z Harry'ego Pottera i Insygniów Śmierci, kiedy to Harry po dostaniu śmiercionośnym zaklęciem rozmawia ze zmarłym Dumbledorem na tym niby-dworcu. Harry pyta czy to się dzieje naprawdę, czy tylko w jego głowie. Dumbel odpowiada: "Ależ oczywiście to się dzieje w twojej głowie, Harry, tylko skąd, u licha, wniosek, że wobec tego nie dzieje się to naprawdę?"
To dotyczy tej spornej kwestii tego, co uznajemy za prawdziwe, a co nie.
Huh, ale się rozpisałam.

Kazuś

Szapi

Ha, no to moja pani przedszkolanka umiała opowiadać, a około sześcioletnia ja byłam na tyle zaoferowana tematem, że fakt, iż jest to legenda, jakoś mi umknął ;) Tak czy siak, takie rzeczy się zdarzają, wiele zależy jednak tylko od przypadku i od tego, czy w to uwierzymy.

Psychociocia

Ja osobiście w duchy wierzę. Parę razy już coś u mnie w domu się poruszało, stukało itp.
A co do tych duchów matek na drodze: motyw bardzo popularny i ludzie w to nie wierzą. Chyba, że jacyś zapomniani wieśniacy z Kamczatki;)

Szapi

Psychociocia

Bo wiem co to za duchy, Szapi. Dziadek i daleka ciocia.
Ale u mnie w rodzinie takie paranormalizmy to norma.

Magdolińska

Nie wiem, ja chyba jestem za racjonalna na wiarę w duchy, tak prawdę mówiąc. Mój dom stuka i puka, racja, ale mam tu drewna na tony i ono na wiosnę wydaje takie kosmiczne dźwięki, generalnie drewno to drewno. W większości mieszkań coś tam stuka, nie jest to nic wyjątkowego, tak moim zdaniem. A jak otwierają się w mojej klasie drzwi, to jakoś tak jednak zakładam, ze dyrekcja oszczędza na klamkach, czy co to tam jest za mechanizm, niż że to duch czy inna zjawa. A ludzki mózg jest w stanie wytworzyć naprawdę magiczne rzeczy, da się też w niego wmówić wspomnienia i zmanipulować na milion sposobów, jeśli tylko się chce i umie.

Szapi

Kazuś

Przypomniało mi się, nie do końca o duchach, ale jednak. Rzecz się działa kilka lat temu, jak jeszcze do liceum chodziłam. Byłam chora, albo miałam na popołudnie, bo wiem, że wszyscy domownicy wyszli rano, zostałam tylko ja sama. Obudził mnie odgłos grzebania w szafkach. Szybkie zerknięcie na zegarek - o tej porze absolutnie nikogo nie powinno być. Tutaj dylemat: od razu dzwonić na policję czy najpierw sprawdzić? Stwierdziłam, że sprawdzę, ale na wszelki wypadek wybrałam na telefonie 112 i trzymałam palec na klawiszu rozpoczynającym dzwonienie, żeby jak coś szybko zareagować. Skradam się więc najciszej jak mogę do dużego pokoju, a tam... Mój kot wyrzuca ręczniki z szafki. Ale strachu najadłam się konkretnie:).

Krzysiek

To ja może też nie do końca o duchach, ale za to o zwłokach, z opowieści studentów, którym pomogliśmy dobić do brzegu obok nas, to tuż po "Białym szkwale" byli na mazurach, nie znano jeszcze losu jednego żeglarza (jego łódkę znaleziono bodajże na Śniardwach lub Mamrach, jak się później okazało przeżył i odnaleziono go nieźle wstawionego) więc mieli całkiem niezłego schiza, a najbardziej pełniąca obowiązki kapitana dziewczyna- bała się sama pójść umyć naczynia, czy wykąpać bo bała się, że jej trup z trzciny wypłynie. A o duchach to kolega opowiadał że w jego rodzinie kilka osób widziało "psa cmentarnego" z czego jedna niedługo później zmarła jeśli dobrze pamiętam to tragicznie.

Kazuś

Ponurak! Według Polkowskiego przynajmniej.
To ja się podłączę i napiszę co sądzę o proroczych snach. Otóż: w prorocze sny wierzę z całą mocą. Już tłumacze czemu. Widzieliście może film "Jestem bogiem" (Limitless)? W każdym razie gość bierze tabletkę i jego percepcja rozszerza się. No właśnie, ja uważam, że każdy z nas dostrzega więcej niż świadomie "rejestruje". I te nieświadomie zarejestrowane rzeczy wracają do nas w snach, układają się w logiczną całość. Widzimy, choć niekoniecznie sobie do końca zdajemy z tego sprawę, że ktoś z naszej rodziny schudł, może się skrzywił z bólu przez ułamek sekundy. Nasz mózg łączy te dwa fakty i śni nam się, że ta osoba choruje lub umiera i rzeczywiście może się okazać, że jest chora. Ostatnio na jakimś blogu dziewczyna pisała, że śniło jej się, że wypadło jej oczko z pierścionka i rzeczywiście następnego dnia wypadło. Podejrzewam, że musiało być wcześniej poluzowane, co mózg zarejestrował, ale ona świadomie nie.
Tak też trochę może być z tymi omenami śmierci. Nasza podświadomość ma zakodowane, że na przykład sen o wypadających zębach wróży śmierć, więc w ten pokrętny, zakodowany przez nas samych sposób daje nam o tym znać.

	Forum www.antsweet.fora.pl Strona Główna :: Offtopic	Wszystkie czasy w strefie EET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4
Strona 4 z 4