Dziwadełka ortograficzne.

kura z biura

Nie bardzo wiem, jak zacząć ten temat, ciągle kasuję i poprawiam ;)
Chodzi mi o to, że pewne wyrazy, zapisane jak najbardziej poprawnie i zgodnie z regułami ortograficznymi, sprawiają mimo wszystko dość dziwne wrażenie. Dotyczy to na przykład łącznej pisowni niektórych wyrazów:

Jeśli ktoś ma lat 39 i pół - jest to człowiek trzydziestodziewięcioipółletni. Dziwnie brzmi i nawet Mozilla to podkreśla.

Pistolet kalibru 38 albo 45 to trzydziestkaósemka albo czterdziestkapiątka.

Żeby nie było, że sobie coś wymyśliłam:
[link widoczny dla zalogowanych]

Znacie podobne przykłady? Wyrazów, których całkiem poprawny zapis jakoś Wam "nie pasuje"?

Ghost Rider

Mnie bardzo nie pasuje XIX Tren Kochanowskiego, gdzie jak byk stoi: "Znowu mówić poczęła : "Twój nieutólony/ Płacz, synu mój, przywiódł mię w te tu wasze strony/ Z krain barzo dalekich, a łzy gorzkie twoje/ Przeszły aż i umarłych tajemne pokoje."

I tak ciągle zastanawiam się, czy to Kochanowski byka strzelił, czy kiedyś inna ortografia była...

ELenka

Była inna. :) I to nawet bardzo inna.

kura z biura

Była inna. Tak z pamięci: pisało się bóty, biórko, Jakób, puhar, żóraw, a zapewne i wiele różnych innych. Mnóstwo zmian zaszło w pisowni łącznej i rozdzielnej.

Gumi

Mi nie pasuje według - aż się prosi żeby wstawić ó

Kazuś

ELenka

A Jakóba w tym roku widziałam na starych krakowskich nagrobkach :)

Skrzydlata

Ja mam kłopoty z "h" >,> Tz. wiem, kiedy piszemy samo "h", a kiedy "ch", ale czasami przyłapuję się na tym, że napisałam wach... z zamiarem "wachać" , i natychmiast wykreślam. Gdy h jest w środku, szybkie pisanie i chwila nieuwagi może mnie zmylić. Natomiast na początku - hokej, huśtawka, hurtownia, hodowla, handel, herbata - zawsze piszę poprawnie.

"wahać się" brzmi dla mnie dziwnie.

Moja koleżanka nieustannie mnie pyta, jak powinna napisać słowo "próbówka", dla niej dwa o z kreską w jednym słowie są takie... nienaturalne. Tak samo: krawężnik.

Niektórzy dyslektycy mają problemy z pisaniem w słowie miękkich i twardych głosek np. pszyjść, zamiast przyjść.

Ja natomiast mam odwrotnie: dobrze piszę, bo dużo czytam, ale w efekcie źle wymawiam, bo jestem niedosłysząca i szczerze mówiąc, nie zwracam uwagi, czy ktoś mówi "sz", czy "rz". Teraz mam implant, i muszę naprawdę dużo ćwiczyć, żeby mieć poprawną hmm.. "ortografię" słowa mówionego.

Stworzonko

Ja raczej nie mam problemów z ortografią. Co nie przeszkodziło mi w napisaniu na egzaminie gimnazjalnym słowa "harcerz" przez "ch". Na szczęście w porę to zauważyłam.

Trochę dziwne jest to, że o ile z reguły nie robię błędów, to nie zawsze potrafię powiedzieć, jak się pisze dany wyraz, kiedy ktoś się mnie o to pyta. Muszę najpierw zobaczyć to słowo i jeżeli niezbyt mi wygląda, to zazwyczaj znaczy, że jest w nim błąd.

Czarna Kijana

Mi się zdarzyło na teście z nerwów napisać "historja"...

Ptaszniczka

To ja sie często przyłapuję na napisaniu "który" przez U...

Mia

A ja kiedyś na religi nie dosłyszałam, co mówił ksiądz, i napisałam, że coś "świat czy o tym".

I też muszę się zastanowić przez chwilę przy "wahać", "wahadło".

Venes

A ja kiedyś na tablicy, w obecności bardzo wymagającej polonistki, napisałam "zawszę".

Kazuś

Na kogo wszy naślesz?!

Venes

*nuci* Za wszę Coca-Cola...

Ghost Rider

A mi się udało napisać na jednym blogu "kłucić", mimo że pisałam w Wordzie.

kura z biura

Kazuś, słyszysz różnicę między "h" i "ch"? To Cię babcia kresowianka nieźle wytrenowała!
Nie chodzi o miękkość i twardość, ale o dźwięczność i bezdźwięczność. "H" i "ch" były kiedyś parą spółgłosek zróżnicowanych tylko pod względem dźwięczności, tak jak "p" i "b" czy "w" i "f" - wymawiane przy dokładnie tym samym ustawieniu języka, warg i podniebienia. Piszę były, bo ta różnica w zasadzie już zanikła i odczuwają ją wyłącznie prawdziwi kresowiacy. Oraz potrafią wymawiać dźwięczne "h". Jest to chyba najpóźniejsze ujednolicenie w wymowie, jako pierwsze "ó" wyrównało do "u", następnie "rz" do "ż" ("rz" było wymawiane pierwotnie jako miękkie "r", coś jak w słowie Maria, potem jako coś w rodzaju "rż", jak rżeć), na końcu "h" straciło dźwięczność i wyrównało do "ch".
Wniosek: dawniej ludzie nie mieli tylu problemów z ortografią, bo te różnice po prostu słyszeli.

ELenka

Kresowe "h" to jeden z najpiękniejszych dźwięków mowy polskiej jak dla mnie :)

kura z biura

Przepraszam za błąd: "rz" pochodziło od miękkiego "r", a nie było wymawiane, jak ono.
A co do dźwięcznego "h", tata mojej koleżanki, z pochodzenia pół-Ukrainiec, wymawia je całkowicie naturalnie i bez żadnego wysiłku... ale jego dzieci już nie.

Hagath

Z uporem maniaka piszę "spojżenie". Ale usprawiedliwiam się, że "spojrzenie" to też wymysł reformy ortograficznej z początku zeszłego wieku bodajże, a wcześniej pisało się to właśnie tak, jak ja piszę. "Biórko" też mi się kiedyś często zdarzało. Ze słów, które kiedyś pisało się inaczej, kojarzę "chrust" pisany jako "chróst". Gdzieś mam wygrzebaną w necie pracę naukową na temat reform językowych w Polsce. W przykładach nieuzasadnionych zmian w pisowni pojawia się tam wiele słów, z którymi mamy zwykle największe problemy. To najlepszy dowód, że w naszej podświadomości pobrzmiewają jeszcze źródła języka. Ach, aż mi się serce ścisnęło... Bo ja mam taki mały fetysz związany z archaizmami i takimi tam ^^

kura z biura

Mnie kiedyś zachwyciło, że słowo "pasożyt" pierwotnie brzmiało "pasirzyt", czyli taki, co pasie swoją rzyć.

Mia

Ja w sumie trochę odbiegnę od tematu, ale chciałam to gdzieś napisać.

Otóż na polskim uczyliśmy się, że pisze się: "jabłko" a czyta "japko" - to mi bardzo nie pasuje i uparcie wymawiam tak, jak się pisze. A poza tym - coś jest zrobione z "jabłek" a nie "japek". Czy jeszcze komuś to nie pasuje?

Moim zdaniem to brzmi trochę... prostacko, że tak to ujmę.

Kazuś

Ja się na angielskim uczyłam, że nie ręka, a "renka" bardziej Polacy mówią i że to jest poprawne. Bo w sumie rzeczywiście jak o tym nie myślimy to to "ę" wyraźne nie jest.
Ja jednak będę mówić "jabłko", a nie "japko" ani "jabułko".

Mia

Na angielskim? A nie na polskim? ;)

"Ręka" to słowo też dość dziwne. Ja je wymawiam... hmm, coś pośrednego między "en" a "ę".

Kazuś

Mój anglista wykłada fonetykę gdzieś w okolicy... Więc ma na tym punkcie swoje odchyły i w pierwszej klasie zaczynaliśmy od fonetyki. Uczył nas czytać transkrypcję i na przykładzie polskich słów mówił jak co wymawiać. "Renka" pojawiła się chyba przy nosowym "n".

kura z biura

Nosówki w ogóle zanikają, polski jest chyba ostatnim z języków słowiańskich, który jeszcze je posiada. I faktycznie w większości przypadków "rozkładają się" na np. en, em, on, om itp.
Wymawianie zbyt staranne nawiasem mówiąc, też może być błędem. Tak więc ja jestem raczej za "japkiem" i "szeździesiąt" niż "jaBŁkiem" i "szeŚĆdziesiąt".

Kazuś

Wiadomo, że jeśli wymawia się zbyt dokładnie to wychodzi to przynajmniej nienaturalnie. A nie o to chodzi żeby się męczyć z wypowiedzeniem każdego wyrazu.

Ptaszniczka

Na warsztatach teatralnych uczono nas, żeby wymawiać "sie" zamiast "się", "renka" zamiast "ręka", ale "idĄ" czy "chcĄc".
Wpajała nam to jurorka Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej w kategorii Teatr Dziecięcy, wiec wypada mi jej ufać.

Kazuś

A jak było z jabłkiem? Jakieś instrukcje?

Czarna Kijana

Mnie na polskim uczono, żeby nie wymawiać hiperpoprawnie "jabłko", tylko "japko".
A co do tej "renki", to niezupełnie tak się chyba wymawia, to "n" trochę zanika.

	Forum www.antsweet.fora.pl Strona Główna :: Edukacja i dziedziny pokrewne	Wszystkie czasy w strefie EET (Europa) Idź do strony 1, 2 Następny
Strona 1 z 2