Całe to gadanie o subkulturach, pozerstwie i byciu sobą.

Szapi

W końcu nie wytrzymałam i musiałam założyć ten temat.

Jak to jest z tym całym gadaniem i kinderpunkach, o emo, o pozerach?
Jak można ocenić, kto jest "prawdziwym" metalem, a kogo można wyśmiać? Jaka jest tak naprawdę definicja pozera?
Dręczy mnie to, zwłaszcza, że chyba podświadomie wczytuję się w różne artykuły na ten temat w internecie. Niby wszystko jest jasne, a tak naprawdę mam wrażenie, że teraz jedynym zajęciem ludzi, którzy należą do subkultur (swoją drogą, kto ich do nich zaliczył, jeśli nie oni sami?) jest wmawianie innym przedstawicielom tej subkultury, że wcale do niej na należą. Wszyscy mówią o sobie wzajemnie "pozerzy". A kim jest "pozer"? Ubiera się "jak metal" a nim nie jest? A jak ubiera się metal i czym się różni od pozera? Przecież to tak naprawdę nie ma głębszego sensu.

Ktoś może powiedzieć, że "pozer" udaje kogoś, kim nie jest. Ale to przecież też nie ma sensu, bo każdy jest sobą, niezależnie od tego, jak jest w obecnej chwili ubrany, czego słucha itp.

Hm... Zastanówmy się nad konkretnym przykładem.
Jest sobie POZERKA (tak ją nazwijmy). Słucha Jonas Brothers (nie ma obsesji, nie pisze blożków, nie całuje plakatów przed snem). Ubiera się w kwieciste, długie spódnice. Do nich zakłada glany, ponieważ bardzo jej się podobają te wygodne i stylowe buty. W towarzystwie uznawana jest za miłą, inteligentną dziewczynę.
Czy POZERKĘ nazwiemy "pozerką" tylko dlatego, że nosi glany, chociaż nie słucha metalu, punku (ogólnie cięższych brzmień), ubiera się w takie spódnice, jak hippisi (chociaż do nich nie należy, nie ma o nich pojęcia)?
Ktoś powie, że ona nie jest sobą, udaje kogoś, kim nie jest, pozoruje na kogoś innego. Ale to przecież nie jest prawda, bo ona właśnie w takim stroju, z taką muzyką w uszach jest jak najbardziej sobą.

Więc jak to jest z tym pozowaniem?
Jak dla mnie, pierwsza myśl brzmi "to ma sens", ale druga "nie, nie ma".

Subkultury... W sumie, to zazdroszczę osobom, które liczą się do jakiejś, chociaż w moim domu zawsze mówiono, że subkultury są dla ludzi ograniczonych, nie otwartych na innych (nie chcę nikogo obrażać oczywiście). Ja sama miała taki okres, coś około roku, dwóch lat temu, kiedy koniecznie chciałam odnaleźć subkulturę, w której odnajdę miejsce dla siebie. Teraz widzę, że go nie znajdę, bo zrozumiałam, że to nie do końca o to chodzi.

Każdy jest sobą i wg mnie nie powinno się nikogo potępiać za to, czego słucha, w co się ubiera i za kogo się uważa siedząc we własnym pokoju nad książką.
Potępiać można za to głupotę. I wszyscy wyjdą na tym lepiej.

Szamanka

"Pozerka", którą dałaś jako przykład byłaby najzwyklejszą w świecie indywidualistką.

Prawdziwy pozer to ktoś, kto udaje kogoś, kim nie jest. Myślisz, że wszyscy, którzy się ubierają w jakiś sposób chcą się tak ubierać? Większość nie chce, zakładają to, co uważają że powinni, a nie to, co by chcieli. Często dostosowują się do grupy, zapominając o sobie.
A kinderki to dzieciaki, które myślą, że należą do jakiejś subkultury, choć jej tak naprawdę nie rozumieją. Moja koleżanka określiła kinderki "młodzieżówką subkultur". Bardzo trafnie, moim zdaniem.

Szapi

Lia

A ja uważam, że pozer to ktoś, kto za wszelką cenę chce należeć do danej subkultury tylko po to, żeby zdobyć szacunek "pobratymców".

Szamanka

Wiesz co? Byłam taką myszka kilka lat temu. Nie czułam się z tym dobrze. I nie o to mi chodzi.

Pozer robi coś wbrew sobie, żeby inni go lubili, albo szpanuje, choć nie ma czym.

Naprawdę wielu ludzi ubiera się tak, jak trzeba, choć chcieliby zupełnie inaczej.

Szapi

Poczochraniec

Szamanka

Furia

Bardzo trudny temat. Może po kolei.
Sama swego czasu namiętnie chodziłam w glanach, ubierałam się na czarno, słuchałam ciężkiej muzyki (ale nie tylko). Nikogo jednak nie nazwałabym pozerem, tylko dlatego, że łączy glany z hipisowskimi sukienkami. Nie rozumiem dlaczego glany miałyby być przypisane do jednej, słusznej subkultury. To są buty bardzo uniwersalne i wygodne, znam tylko jedną osobę, która była niezadowolona z tego zakupu.

Denerwuje mnie całe to gadanie o "byciu sobą". Nie da się nie być sobą... Nawet jeżeli coś udajesz by osiągnąć jakieś korzyści, to nadal jesteś sobą, bo niby kim masz być. Homarem?

Z bycia szarą myszką się wyrasta z tego prostego powodu, że się dojrzewa. Poszukuje się swojego stylu, eksperymentuje, bo nie chodzi się już z mamą na zakupy, tylko dostaję się pieniądze i samemu rusza się na podbój sklepów. Szarą myszką też byłam, ale w tamtym czasie wcale się za taką nie uważałam, bo się nad takimi rzeczami nie zastanawiałam. Dopiero, kiedy po latach zobaczyłam się na zdjęciach z tamtego okresu, stwierdziłam, że wtedy byłam jeszcze dzieckiem.

Wydaje mi się, że osoby nazywające inne pozerami, mają jakieś kompleksy, chcą pokazać, że są od tej osoby lepsze, dlatego ją dyskredytują. Trudno jest zaakceptować nagłą i diametralną zmianę w wyglądzie, ale do wszystkiego można się przyzwyczaić, niektórzy się długo zbierają, zanim odważą się przełamać.
Koniec moich teorii. :)

Rinnel

A ja słucham metalu, a ubieram się w dżinsy i T-shirty. Jestem pozerką?

Szapi

Rinnel

Mnie też denerwuje to całe "pozerstwo". Każdy jest sobą i może się nazwać nawet Jonas'o Brothers'em, podzielonym przez metalowca, pomnożonym przez emo, do potęgi hipisa. Wisi mi to. Wkurzyłam się, jak stwierdzili, że słucham metalu dla szpanu. Swoją drogą, taki tyci offtop. Czy Was też dyskryminują za słuchanie muzyki innej niż "polski hip-hop" typu "Będę brał cię" itp.?

Furia

Taaa... Siedzę sama w domy, włączam, jakieś cięższe kawałki i sobie spokojnie szpanuję sama przed sobą. :D

Poczochraniec

Szamanka

Jeśli się miesza, to dobrze. Pozerami są raczej ludzie, którzy nie mają za bardzo indywidualności, ewentualnie wykreowaną na potrzeby towarzystwa.

Znam kilku takich i wy na pewno też.

Szapi

Moje otoczenie w większości to "dresy", ale dzięki temu ja sama stałam się bardziej tolerancyjna, ponieważ przekonałam się, że nie każdy dres to skończony idiota typu "ruchasz się, czy trzeba z tobą chodzić?" (swoją drogą, uwielbiam ten tekst). Może to się wydać dziwne, ale w moim otoczeniu nie ma dyskryminacji. Wręcz przeciwnie, ostatnio byłam mile zaskoczona. Na muzyce puszczaliśmy ulubione piosenki, puściłam "Bless" Vavamuffin'a, a po lekcji koledzy (kochający techno i hip hop) prosili o tytuł piosenki, żeby sobie ściągnąć do posłuchania, bo piosenka świetna.

Szamanka, ja nie znam.

PS. Po za tym "W Aucie" to zajebiaszcza nutka, joł.

Ktosza

[offtop, wybaczcie: nie znam kogoś, komu by się Vavamuffin nie podobał ^^ Muzyka uniwersalna.]
Co do zjawiska pozerstwa, za bardzo wypowiedzieć się nie mogę, bo chociaż nazwanie środowiska, w którym kiedyś przebywałam, tolerancyjnym, to byłoby okrutne kłamstwo, to akurat pozerstwa nigdy nikt nikomu nie zarzucał.
Teraz tym bardziej.

Rinnel

Kazuś

A dla mnie pozerstwo to podejście, gdzie ktoś:
a) identyfikuje się z subkulturą, głośno o tym krzyczy, a zapytany o historię/założenia nurtu nie jest w stanie nic o nim powiedzieć. Krzyczysz, że jesteś Emo, a nie wiesz, że z założenia Emo się nie malują? Dla mnie jesteś skreślony, oczywiście nie do końca, ale dostajesz plakietkę "pozer". Co najsmutniejsze, to nawet osoby publikujące artykuły w gazetach o jakiejś subkulturze nie zawsze zmuszą się żeby poszukać informacji. Czytałam taki, gdzie w sumie dowiedziałam się, że bycie emo polega na byciu emo o odwalcie się, bo i tak nie zrozumiecie! Dlatego nie lubię emo. Cięcia się na pokaz, podkreślania, że jest się nierozumianym przez cały świat.
b) ludzie, którzy tylko głośno krzyczą, że należą do subkultury. A więc: tru metale, którzy za ten swój metal uważają TH (ale na pytanie czego słuchają odpowiadają coś w stylu: "Ciężkiej muzy."), ludzie mówiący, że lubią czytać, a po dalszym dopytywaniu przyznający, że w swoim życiu przeczytali dwie książki: Latarnika i Katarynkę, tych, którzy mówią, że interesują się filmem, a oglądają głównie produkcje typu HSM.
Szapi, powiedz mi czy Emo, nie stało się produktem, a nie subkulturą? Czy wierzysz, że nagle okazało się, że 90% nastolatków w Polsce jest permanentnie nieszczęśliwych? A czym innym jest podążanie ślepo za modą jak nie zwykłą pozą? Owszem, człowiek na pewnym etapie rozwojowym potrzebuje grupy, która będzie taka sama, będzie go akceptować, ale mimo tego moda na pewne subkultury mnie śmieszy.
A ci, których na pewno nie można nazwać pozerami, to ludzie, których opisałaś, bo jeśli nie identyfikują się z żadną subkulturą, to ich sprawa. Wiesz jak ja bym odróżniała pozera, od prawdziwego "wyznawcy" zasad subkultury? Ten prawdziwy nie zmieni zdania tylko dlatego, że coś stało się niemodne. Owszem, może mu się zmienić gust, ale niezależnie od tego, czy moda się zmieniła.

kura z biura

Ja wam podam przykład innego pozera. Człowiek, który ze wszystkich sił stara się sprawić wrażenie ważniejszego, niż jest w istocie. W towarzystwie nie może się powstrzymać, żeby nie rzucić "od niechcenia" nazwiska takiej czy innej znanej osoby, z którą się zetknął, nawet jeśli to zetknięcie polegało na tym, że widział ją na jakiejś masowej imprezie. No, może zamienił dwa słowa. Jesteśmy w tłumie ludzi, on rozmawia niby ze mną, ale wiem doskonale, że te słowa nie do mnie są skierowane, tylko do tych obcych ludzi wokół. Niech słyszą, jaki jest wspaniały i czego dokonał.

Ogólnie, co uważam za pozerstwo: słowa bez pokrycia. Tak jak w przykładach podanych przez Kazuś. Robienie pewnych rzeczy tylko i wyłącznie na pokaz albo dlatego, że "środowisko" tego wymaga.

Szapi

Furia

Lisa

Szapi

Ee... Bo im się spodobało? Nie wiem, o Emo to ja się wolę nie wypowiadać, bo przez cały czas tej wielkiej mody starałam się trzymać od tego jak najdalej, stosując mój ulubiony stosunek - czyli tzw "olewawczy".

Kazuś

To czemu nazywają siebie Emo? Bo ta muzyka i najczęstszy spotykany wizerunek Emo z pierwotnym nurtem nie mają nic wspólnego.

Furia

Dokładnie! Mnie się osobiście czasami takie emostylizacje podobają, ale denerwujące jest to, że każdy trochę inaczej ubrany dzieciak o sobie mówi: "Jestem emo". A tak na marginesie, oglądał ktoś z was może serial "Troo"? Główny bohater, który jest emo to naprawdę sympatyczny i inteligentny chłopak, bardzo milo się to ogląda, a akcja dzieje się w miasteczku o pięknie brzmiącej nazwie Pochlastowo.

Szapi

Furia

[link widoczny dla zalogowanych]

Czarna Kijana

Uważam, że subkultury i ludzie, którzy koniecznie chcą się do jakiejś przypasować nie wiedza do końca kim są i czego oczekują od życia. Potrzebują koniecznie przynależności do jakiejś grupy, aby oni im powiedzieli kim są.
Ja sie ubieram po prostu tak, jak lubię: nieraz wezmą mnie za emo, nieraz za jakąś metalówę, a czasem ubiorę się w takim stylu, że wyglądam jak prawie dorosła kobieta. I mam to zupełnie w nosie, bo noszę to, w czym czuje się swobodnie.

Raven

Nigdy nie należałam do subkultury. Ubieram się tak, jak mi wygodnie, w MP3 mam kompletny mix - od disco do metalu, czasem z muzyką filmową.
Dla mnie pozerem jest ten, który ubiera się według danej subkultury i swoim zachowaniem i wypowiedziami podkreśla to, że do takiej należy. Lecz gdy zapyta się go o jakieś hasła, nie ma o nich pojęcia.
Wkurza mnie noszenie wizerunku Che Guevary - niby symbol buntu, ale nikt nie ma pojęcia, kim był. I uważam, że o taki bunt młodzieży raczej nie chodzi.

	Forum www.antsweet.fora.pl Strona Główna :: Offtopic	Wszystkie czasy w strefie EET (Europa) Idź do strony 1, 2 Następny
Strona 1 z 2